Σκέψου, τις μάσκες μας απόψε να ρίχναμε.
Τα τέρατα που μέσα μας κρύβουμε, ελεύθερα να αφήσουμε.
Ο ένας τον άλλο να φάμε.
Κι όσο σκίζεται το δέρμα…
Δώσε μου λίγο ακόμη αίμα.
Οι σκιές μας πηδάνε απ’ το μπαλκόνι.
Και εμείς άδειοι, απόμακροι και ξένοι.
Θα παρακαλάμε για συντροφιά.
Ελπίζοντας, σ’ ένα ακόμη ψέμα.
Σ’ αγαπώ, να μας πουν.
Ακόμη κι αν δε το εννοούν.
Σκέψου, τις μάσκες μας απόψε να ρίχναμε
Τα τέρατα που μέσα μας κρύβουμε, ελεύθερα να αφήσουμε.
Ο ένας τον άλλο να φάμε.
Κι όσο σκίζεται το δέρμα…
Δώσε μου λίγο ακόμη αίμα.
Οι σκιές μας πηδάνε απ’ το μπαλκόνι.
Και εμείς άδειοι, απόμακροι και ξένοι.
Θα παρακαλάμε για συντροφιά.
Ελπίζοντας, σ’ ένα ακόμη ψέμα.
Σ’ αγαπώ, να μας πουν.
Ακόμη κι αν δε το εννοούν.
Σκέψου, τις μάσκες μας απόψε να ρίχναμε
