Έλια Οικονομίδου, Σημειώσεις για ένα ποίημα που δεν γράφτηκε ποτέ

Θα ήθελα να είχα γράψει
αντί για θάλασσες και πορτρέτα χωρίς όνομα
για δυο φυλλαράκια αβύσσου
που μέσα τους φως σπαρταράει
που στην προέκτασή τους γεννιέται καλοκαίρι
Για σένα θα ήθελα να είχα μιλήσει
να σε περιγράψω απλά χωρίς χάρισμα
με το βαθύ τρόπο του νερού
Να τινάξω απ’ τους ώμους μου τις ανήμερες πόλεις
του ονείρου και της μνήμης
Ν’ αφήσω τις λέξεις μου
μαγνητισμένες απ’ το ασύμμετρο παρόν
να αιωρούνται σε άγνωστες δύσεις
Να γεμίζω διαρκώς ανάμεσά τους κενά με πράξεις παλίρροιας
Πότε-πότε μες απ’ τα σκόρπια χαρτιά μου να προβάλλει
ένας ασύντακτος ήλιος

Aπό τη συλλογή Κήπος οριστικά, 2018