Ο
Αριστοτέλης συνοψίζοντας τα ψυχικά φαινόμενα που οδηγούν τον άνθρωπο
στην κακία καταλήγει σε τρία: «Τρία, λοιπόν, είναι τα ψυχικά φαινόμενα
για τα οποία μας αποκαλούν κακούς: η κακία, η ακράτεια και η θηριωδία»
(1200b 4.3).
Το
δεδομένο ότι η κακία (σε όλες τις μορφές της) αποτελεί ψυχικό φαινόμενο
καταδεικνύει ότι το ζήτημα της κατάκτησης της αρετής (και κατ’ επέκταση
της ευτυχίας) έχει να κάνει με την ψυχική ισορροπία που θα επιφέρει το
μέτρο σε όλες τις ανθρώπινες πράξεις. Οτιδήποτε διαταράσσει την
ισορροπία αυτή έχει ως αποτέλεσμα τις στρεβλώσεις (που έχουν πάντα
ψυχική αφετηρία), δηλαδή την ακύρωση της ευτυχίας ζημιώνοντας πρώτα το
άτομο (που είναι αδύνατο να βιώσει την αληθινή χαρά της ουσιαστικής
συναναστροφής) και στη συνέχει τον περίγυρο (που θα εισπράξει την
αρνητικότητα της συμπεριφοράς του).
H συνέχεια εδώ
