ΑΝ ΕΙΔΕ ΕΝΑΝ
ΦΟΝΟ στὴ ζωή της, δὲν ἦταν οὔτε στὸν κινηματογράφο, οὔτε στὴν
τηλεόραση, οὔτε μὲ τὰ ἄλλα μάτια μὲς στὰ μυθιστορήματα ἢ
στὶς ἐφημερίδες, οὔτε στὶς ἀτέλειωτες ἀφηγήσεις τῆς γιαγιᾶς
της γιὰ φονικὰ ἀπὸ τούρκους κι ἕλληνες στρατιῶτες, ἀπὸ
τσέτες καὶ Γιαγκοῦλες καὶ Μπαμπάνηδες.
Ἂν εἶδε ἕνα φόνο μὲ τὰ ἴδια της τὰ μάτια, μικρὸ κορίτσι τότε, ἦταν ὁ φόνος ἑνὸς σκοτωμένου ἤδη.
H συνέχεια εδώ