Για τον πατέρα του διδακτικού έπους είναι ολίγιστα αυτά που γνωρίζουμε,
παρότι είναι ο πρώτος Ευρωπαίος ποιητής του οποίου η προσωπικότητα
προβάλλεται μέσα από το ίδιο του το έργο. Οι γνώσεις μας περιορίζονται
μόνο σε ό,τι ο ίδιος έχει φροντίσει να αφήσει με την ταυτότητά του και
τη σφραγίδα του, εγκαινιάζοντας την εποχή του «εγώ» αλλά και εκθέτοντας
προσωπικά του θέματα, παραδίδοντας ταυτόχρονα και ένα αδρό περίγραμμα
της εποχής του και των προβλημάτων της (Έργα και Ημέραι).
Το
έργο του περιλαμβάνει ένα πολύ πλατύ ηθικό περιεχόμενο και ένα πολύ
ανθρώπινο συναισθηματικό φορτίο και είναι δίκαιο να του αναγνωριστεί η
μεγάλη του συμβολή στον καθορισμό της λυρικής έκφρασης και στη διάνοιξη
νέων πνευματικών οριζόντων. Του είμαστε ευγνώμονες για όλον αυτόν τον
μυθικό θησαυρό που μας παρέδωσε για τη γενετική εξέλιξη του κόσμου και
των θεών και την προσφορά του στην ιστορία του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
