Τα δάνεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας

 

Από τις πρώτες κιόλας μέρες του επαναστατικού πολέμου έγινε ολοφάνερη η ανάγκη της οικονομικής ενίσχυσης του αγώνα. Τα δύο πρώτα χρόνια οι Έλληνες επαναστάτες είχαν σημαντικές επιτυχίες και «από επαναστατικού όχλου είχον καταστή ήδη ανεξάρτητο έθνος»· συνάθροισαν γρήγοαρα μεγάλα σώματα ενόπλων ανδρών -κυρίως ατάκτων- και ταυτόχρονα πολιορκούσαν πολλά οθωμανικά φρούρια. Η γενική αταξία των επιχειρήσεων και η ανευθυνότητα οφείλονταν μάλλον στην «έλλειψη χρηστότητος» και την ανικανότητα του κλήρου, των προκρίτων και των στρατιωτικών αρχηγών» παρά στην «έλλειψιν χορηγίας ανδρών» και χρημάτων από την πλευρά του λαού: «Η αγροτική τάξις απανταχού ανέπτυσσε ζήλον και αφιλοκέρδειαν αποδίδουσαν όλην την τουρκικήν ιδιοκτησία προς χρήσιν της δημοσίας υπηρεσίας.» Πλήθος φτωχοί χωρικοί και στρατιώτες υπηρέτησαν για πολλούς μήνες «άνευ μισθού» -αφήνοντας τις οικογένειες στα χωριά τους- και «επί τινά χρόνω απλήστως» ήθελαν να δουν τα χρήματά τους να χρησιμοποιούνται για το σχηματισμό σώματος τακτικού, εθνικού στρατού και την αγορά συστοιχίας πυροβολικού. Κατά την εκτίμηση του (αυτόπτη) Φίνλεϋ, «εάν τυχόν ανήρ χρηστός και ικανός είχεν επιτύχει να σχηματίσει σώμα τακτικού στρατού», πριν οι πρόκριτοι και οι καπεταναίοι προλάβουν να οικειοποιηθούν «τα έσοδα των διαμερισμάτων», τόσο ασθενή και κακώς εφοδιασμένα φρούρια όπως η Πάτρα, η Ναύπακτος, η Κορώνη και η Αθήνα θα είχαν πέσει στα χέρια των επαναστατών μέχρι το τέλος του 1821.

Η συνέχεια εδώ