Η επαύξηση του σχολικού ωραρίου σε Δημοτικά και Νηπιαγωγεία έριξε για ακόμη μία φορά από τα σύννεφα εκπαιδευτικούς, ακαδημαϊκούς, ειδικούς της εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και κάθε άμεσα ενδιαφερόμενο.
Η αίσθηση που δίνεται είναι ότι σε κάποιο πρόχειρο brainstorming διαμορφώνονται ορισμένες ευλογοφανώς ενδιαφέρουσες ιδέες κι από εκεί, παρακάμπτοντας όλα τα απαιτούμενα στάδια για τη λήψη χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής σε στρατηγικό επίπεδο, ανακοινώνονται οι όποιες αποφάσεις.
Ως μόνη αιτιολόγηση προβάλλεται η κοινωνική αναγκαιότητα, η οποία σύντομα αποδεικνύεται επίφαση ικανοποίησης των όρων της αγοράς. Οπωσδήποτε η οικονομία αποτελεί σημαντικότατο μέρος της κοινωνικής διάδρασης. Είναι όμως αυτό αρκετό, ώστε ο λόγος της να αποτελεί θέσφατο;
Η συνέχεια του άρθρου εδώ
