Ο κουρδιστής πιάνων Μούρκιν ξερακιανός, με κιτρινιάρικο δέρμα, με τα ρουθούνια πατικωμένα ταμπάκο και τα αυτιά στουμπωμένα μπαμπάκια ξετρύπωσε από την κάμαρα και έσκουξε με τη στριγκιά φωνή του:
— Συμεών! Καμαριέρη!…
Βλέποντας το σαστισμένο του μούτρο θα νόμιζες πώς κάποιος σουβάς του ‘πεσε από το ταβάνι κατακέφαλα ή πώς βρήκε στην κάμαρα του κανένα βρικόλακα.
