Τίποτα είναι το κλάμα του μωρού,το ζεστό ψωμί στα χέρια του μετανάστη,
ένα ποτήρι νερό στα χείλη του διψασμένου˙
είναι το πρώτο φως της αυγής,
το σ'’αγαπώ του έφηβου κοριτσιού,
το σκίρτημα του ζαρκαδιού.
Τίποτα είναι το δάκρυ στο μάγουλο της μάνας,
ο ήχος της καμπάνας σ'’έρημο ξωκλήσι,
το λάλημα του πετεινού τα χαράματα˙
είναι η κάθε μέρα που ανυπόμονη περνάει,
είναι η ίδια μας η ζωή,
τίποτα είναι αυτό το ανεκτίμητο τίποτα.
