Κάπως έτσι ξεδιπλώνεται η πλοκή στο μυθιστόρημα «Εκεί και πάντα αλλού», το πρώτο βιβλίο για ενηλίκους της Μαρίας Παπαγιάννη, η οποία είναι ήδη αναγνωρισμένη στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. Τη δυσκόλεψε, άραγε, αυτή η μετάβαση; «Πάντα ξεκινώ από το “Μια φορά κι έναν καιρό...” και ύστερα η ιστορία με οδηγεί ανάλογα. Αν προσπαθήσω τώρα να βρω την κόκκινη κλωστή που συνδέει τα δύο είδη λογοτεχνίας, θα έλεγα ότι η ηρωίδα μου είναι χαμένη στη ζωή της, όπως ο ήρωας ενός παραμυθιού σ’ ένα σκοτεινό δάσος. Και το ταξίδι της αυτογνωσίας ως το αληθινό “σπίτι” είναι το ιδανικό ζητούμενο για κάθε παραμυθά».
Οποιος γνωρίζει τη Μαρία και τη δική της ζωή –είναι παντρεμένη με τον Θάνο Μικρούτσικο και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά– καταλαβαίνει πόσο πολύ διαφέρει από τη Δώρα, πόσο... κόντρα ρόλος είναι για εκείνη η ηρωίδα της. Πώς κατάφερε, λοιπόν, να την κατανοήσει; «Δεν γράφω αυτοβιογραφικά κείμενα, ούτε εξομολογούμαι το παρελθόν μου. Κάθε ιστορία τρέφεται από τη ζωή, αλλά δεν την καθρεφτίζει· περισσότερο ψάχνει τις κρυμμένες διαστάσεις της», εξηγεί. Κι έχει δει πολλούς άπιστους «Γρηγόρηδες» στον περίγυρό της; «Εσύ δεν έχεις;» απαντά γελώντας. «Αλλά δεν μπορεί παρά να μου προκαλεί θλίψη η εικόνα ενός πενηντάρη που “σκηνοθετεί” στιγμές πάθους για να επιβεβαιωθεί. Προτιμώ να ονειρεύομαι παρέα με τους αγαπημένους μου και όχι στα κλεφτά, πίσω από τις πλάτες των άλλων. Πάντα θαύμαζα τους τολμηρούς, αυτούς που δεν θα δίσταζαν να κάνουν τη ζωή τους άνω κάτω για μια τρέλα που τους καίει. Αλλά δεν χειροκροτώ τα πάθη εκ του ασφαλούς. Το απόγευμα σε λατρεύω, αλλά το βράδυ επιστρέφω στην οικογένειά μου για να φορέσω τις παντόφλες μου και να δω τηλεόραση στην ασφάλεια του σπιτιού μου...».
Περισσότερα εδώ
