Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

23 Νοε 2017

Νέο νομοσχέδιο για την αναπηρία: Μια ιστορική τομή που θα κριθεί στην πράξη

Ο Χιούμπερτ Χάμφρεϊ, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ με τους Δημοκρατικούς λίγο μετά τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, είχε πει ότι η απόλυτη ηθική δοκιμασία για μια κυβέρνηση "είναι το πώς αυτή αντιμετωπίζει όσους βρίσκονται στην αυγή της ζωής, τα παιδιά, εκείνους που είναι στη δύση της ζωής, τους ηλικιωμένους, και εκείνους που είναι στη σκιά της ζωής, τα άτομα με αναπηρία”. Και είναι η αλήθεια ότι όσο ζούμε δεν θυμόμαστε πότε οι δικές μας κυβερνήσεις δεν έμειναν μετεξεταστέες στη συγκεκριμένη δοκιμασία.
Με τον τελευταίο ωστόσο νόμο που ψηφίστηκε στις 7 Σεπτεμβρίου και αφορά τα δικαιώματα των αναπήρων, θεωρείται πως γίνεται “κάτι” έπειτα από καιρό. Για άλλους αυτό το “κάτι” είναι ιστορικής σημασίας τομή, για άλλους “τα αυτονόητα” και άλλοι περιμένουν να δουν αν η θεωρία θα γίνει πράξη για να πιστέψουν ότι όντως κάτι αλλάζει.
Σε κάθε περίπτωση, στις 7 Σεπτεμβρίου κάτι κινήθηκε, καθώς η εδώ και πέντε χρόνια καταχωνιασμένη σε υπουργικά συρτάρια σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ΑμεΑ εντάχθηκε στο ελληνικό νομικό και διοικητικό πλαίσιο. Θεωρητικά λοιπόν, όλα μπαίνουν πάνω σε μια άλλη βάση, καθώς θεσμικά πλέον προβλέπεται ότι κάθε έργο που θα γίνεται, κάθε υπηρεσία που θα παρέχεται, κάθε μέτρο που θα λαμβάνεται για το κοινό καλό θα πρέπει να υπολογίζουν από την αρχή τους ανάπηρους.
Για τις νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες ζητήσαμε την άποψη εκείνων που τους αφορά άμεσα. Ανθρώπων που αγωνίζονται εδώ και χρόνια για τα δικαιώματά τους και ελάχιστοι τους βλέπουν, ελάχιστοι τους ακούν, συγκυριακά τους θυμούνται. Πέρα από τις εντυπώσεις τους για τον νόμο, μοιράζονται μαζί μας ακόμη μέρος των καθημερινών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, αλλά και όσα θεωρούν πως πρέπει να γίνουν για να πιάσουν τόπο οι νέες διατάξεις.
Η συνέχεια εδώ