Παραδέχεται ότι εκπλήρωσε τα πιο µεγάλα του όνειρα, «έστω και αν ποτέ κανείς δεν είναι εντελώς ικανοποιηµένος». Και έστω και αν µικρός ήθελε να γίνει πιλότος της Φόρµουλα 1. Η ζωή τού έδωσε απλόχερα φήµη, αναγνώριση και χρήµατα, που πάνε µαζί. Εκείνος παραµένει όµως πάντα παθιασµένος και πάντα έτοιµος για ένα καινούργιο σχέδιο. Οπως η νέα ταινία του Μίκαελ Χάνεκε που θα γυριστεί το 2011 και στην οποία θα πρωταγωνιστήσει, µαζί µε την Ιζαµπέλ Ιπέρ. Και παρόλο που έγινε διεθνώς γνωστός χάρη στον κινηµατογράφο, ο Ζαν - Λουί Τρεντινιάν δηλώνει: «Διασκεδάζω περισσότερο στο θέατρο παρά στο σινεµά». Αυτό, βέβαια, που κάνει τώρα, στις εµφανίσεις του σε λίγες µέρες στο Φεστιβάλ της Ανζού, είναι µουσικό θέατρο. Μουσική παράσταση θα λέγαµε καλύτερα, όπου κυριαρχούν το τραγούδι, η µουσική, η µελοποιηµένη ποίηση. Η ποίηση του Μπορίς Βιάν, του Ζακ Πρεβέρ και του Ροµπέρ Ντεσνός, την οποία ερµηνεύει µε τη συνοδεία δύο µουσικών.
«Τρεις λιµπερτίνοι ποιητές του 20ού αιώνα, τρεις αναρχικοί που µιλούν για βαριά πράγµατα όπως ο θάνατος, µε ελαφρότητα», εξηγεί ο ηθοποιός. «Είναι άνθρωποι γενναιόδωροι που αγαπούν τους άλλους, έχουν ένα χιούµορ λίγο κυνικό, το χιούµορ της απελπισίας. Προέρχονται από άλλη οικογένεια από αυτή του Πολ Βαλερί, του Λουί Αραγκόν και του Γκιγιόµ Απολινέρ». Δίπλα του, καθώς µιλάει στη δηµοσιογράφο της «Le Figaro», Ναταλί Σιµόν, στέκονται οι συνένοχοι: ο ακορντεονίστας Ντανιέλ Μιλ και ο βιολοντσελίστας Γκρεγκουάρ Κόρνιλουκ. «Τους ζήτησα να είναι εξαιρετικοί και ήταν υπέροχοι!», λέει για να τους κάνει κοµπλιµάν. «Ποίηση και µουσική, πρόκειται για την ίδια µάχη», συνεχίζει. «Αυτοί οι τρεις δηµιουργοί φροντίζουν πάρα πολύ τον ρυθµό της ποίησης». Τριάντα ένα κείµενα περιλαµβάνει η παράσταση, κείµενα που τον συντρόφευσαν σε όλη του τη ζωή.
Μερικά τον άγγιξαν από τα δώδεκά του χρόνια. Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Γκαµπόρ Ρασόφ, του είπε, όµως, να τα ερµηνεύει σαν να αφηγείται ιστορίες. Είναι καθισµένος σε µια ξύλινη πολυθρόνα, µε µπλε πουκαµισάκι και πουλόβερ. Είναι πιθανόν, µαθαίνουµε, η παράστασή του αυτή να έρθει στο µέλλον και στην Αθήνα. Είχε άλλωστε έρθει και το 2006 στην Πάτρα, την Πολιτιστική Πρωτεύουσα τότε της Ευρώπης, όπου έκανε κάτι ανάλογο: απέδωσε τον ερωτικό θεατρικό µονόλογο «Ποιήµατα στη Λου» που βασιζόταν στο έργο του Γκιγιόµ Απολινέρ. Είχε πει, τότε, ο Τρεντινιάν: «Το κοινό να µην προσδοκά ότι θα δει µια αµιγώς θεατρική παράσταση. Πλησιάζει περισσότερο τη µορφή του θεατρικού αναλογίου, µε κυρίαρχη την εναλλαγή µουσικής και λόγου».
http://www.tanea.gr
