Τι είναι η ευτυχία; Ο διακεκριμένος ανθρωπολόγος και συγγραφέας του Γυμνού Πίθηκου Ντέσμοντ Μόρρις δίνει τη δική του εξήγηση για την αληθινή φύση αυτής της θεμελιώδους όσο και πολύπλοκης συναισθηματικά κατάστασης.
Η ευτυχία δεν πρέπει να συγχέεται με την ευχαρίστηση, την ικανοποίηση ή την ψυχική ηρεμία, σημειώνει ο συγγραφέας˙ ας τη θεωρήσουμε καλύτερα ως το έντονο αυτό συναίσθημα που μας κατακλύζει όταν επέρχεται μια ξαφνική βελτίωση σε έναν τομέα της ζωής μας. Για κάποιους μπορεί να συνδέεται με την επίτευξη ενός προσωπικού στόχου, με τις χαρές της συντροφικότητας ή της οικογένειας, με σωματικές ή πνευματικές απολαύσεις. Για κάποιους άλλους, με καταδικαστέες δραστηριότητες όπως η πρόκληση σωματικού ή ψυχικού πόνου, η χρήση ναρκωτικών ή παραισθησιογόνων ουσιών. Όσο διαφορετικές ή αντικρουόμενες κι αν είναι αυτές οι καταστάσεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: νιώθουμε ευτυχισμένοι.
Η φύση της ευτυχίας δεν είναι ένα ακόμη εγχειρίδιο αυτοβοήθειας με σκοπό την ευτυχία. Αντλώντας από την πολύχρονη επιστημονική του εμπειρία, ο Μόρρις μάς προσκαλεί σ’ ένα γοητευτικό ταξίδι στη διαμόρφωση της πολυδιάστατης ανθρώπινης φύσης, που συνιστά συγχρόνως και μια εξελικτική μελέτη της ευτυχίας.
Ο Ντέσμοντ Μόρρις γεννήθηκε στο Γουϊλτσάιρ το 1928 και σπούδασε ζωολογία στο πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ. Το 1951 πήγε στην Οξφόρδη και, ως μέλος της ομάδας μελέτης και συμπεριφοράς των ζώων του Νίκο Τίνμπερζεν, άρχισε να γράφει τη διδακτορική του διατριβή με θέμα την αναπαραγωγική συμπεριφορά των ψαριών. Παρέμεινε στην Οξφόρδη έως το 1965, ασχολούμενος με άλλες μελέτες για τη συμπεριφορά των ζώων.
Στη συνέχεια πήγε στο Λονδίνο, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση του νεοϊδρυθέντος τμήματος τηλεοπτικών και κινηματογραφικών ταινιών στο ζωολογικό κήπο. Αφού πέρασε τρία χρόνια γυρίζοντας κινηματογραφικές ταινίες και ετοιμάζοντας προγράμματα για την τηλεόραση με θέμα πάντα τη συμπεριφορά των ζώων, το 1959 ανέλαβε τη θέση του επόπτη των θηλαστικών στη Ζωολογική Εταιρία.
Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από πενήντα επιστημονικές εργασίες, καθώς και πολλά βιβλία. Ανάμεσά τους τον Γυμνό Πίθηκο (1967), που πούλησε περισσότερα από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, αλλά και άλλα όπως: Τα θηλαστικά. Ένας οδηγός για τα υπάρχοντα είδη (1965), Ο ανθρώπινος ζωολογικός κήπος (1969), Οικεία συμπεριφορά (1971), Παρατηρώντας τον άνθρωπο (1977), Χειρονομίες (1979), κ.ά.
