Ψυχή ανελέητη, ω έλα στην καρδιά μου,
τίγρη σκληρή και ράθυμη που σ' αγαπάω·
μες στη βαριά, πλούσια χαίτη σου ζητάω
να βάλω τα τρεμάμενα τα δάχτυλά μου·
μες στο φουστάνι σου, με σάρκα μυρωμένο,
το λυπημένο μου κεφάλι εκεί να θάψω.
Τ' άρωμα της παλιάς λατρείας δε θα πάψω,
οσμή από τεφρό λουλούδι, να ανασαίνω.
τίγρη σκληρή και ράθυμη που σ' αγαπάω·
μες στη βαριά, πλούσια χαίτη σου ζητάω
να βάλω τα τρεμάμενα τα δάχτυλά μου·
μες στο φουστάνι σου, με σάρκα μυρωμένο,
το λυπημένο μου κεφάλι εκεί να θάψω.
Τ' άρωμα της παλιάς λατρείας δε θα πάψω,
οσμή από τεφρό λουλούδι, να ανασαίνω.
Καλλιτεχνική, εικονογραφημένη, δίγλωσση έκδοση με τα περίφημα «Απαγορευμένα Ποιήματα» του γενάρχη της νέας ποίησης και πατέρα της μοντέρνας συνθήκης Σαρλ Μπωντλαίρ. Πρόκειται για ποιητικές συνθέσεις με τολμηρό ερωτικό περιεχόμενο που απαγορεύτηκαν στην εποχή τους με την κατηγορία της προσβολής της δημόσιας αιδούς και των χρηστών ηθών.
Tα ποιήματα προέρχονται από τη μία και μόνη ποιητική συλλογή του Μπωντλαίρ, τα Άνθη του κακού (1857), και δημοσιεύονται σε νέα, έμμετρη μετάφραση του Ερρίκου Σοφρά, μεταφραστή της Έμιλυ Ντίκινσον.
Η εικονογράφηση έγινε από τον ολλανδό ζωγράφο Πατ Αντρέα (Pat Andrea, Xάγη 1942), βασικό εκπρόσωπο του μαγικού ρεαλισμού και της νεοπαραστατικής ζωγραφικής.
Στη συγκεκριμένη έκδοση περιέχονται τα έξι απαγορευμένα ποιήματα και το σονέτο «Επιγραφή σʼ ένα βιβλίο καταδικασμένο» που γράφτηκε για να «ανοίγει» την τρίτη έκδοση των Fleurs du mal (1868), την οποία ο Μπωντλαίρ δεν πρόλαβε να δει τυπωμένη. Στα επτά ποιήματα ανιχνεύουμε όλα σχεδόν τα μοτίβα του ποιητή: δαιμονολογία, ερωτευμένες γυναίκες, ars amoris, σαδισμός, ανέφικτο και παιδωμές του έρωτα, καταραμένο ζευγάρι, taedium vitae, επιθυμία θανάτου, λήθη, ωμοφαγία κ.ά. Έξι και ένα από τα θερμότερα, τα πιο βαθύχρωμα άνθη του κακού γραμμένα σε στιχουργική τελειότητα.
Ο Ερρίκος Σοφράς, πιστός στο πνεύμα και το γράμμα του ποιητή, παρά τους τόσους περιορισμούς της φόρμας και της ομοιοκαταληξίας, κατόρθωσε να διατηρήσει το ρυθμό του πρωτοτύπου χαρίζοντάς μας επτά ελληνικά ποιήματα. Με χυμώδη γλώσσα και εκφραστική ένταση συστήνει στον αναγνώστη έναν Μπωντλαίρ απόλυτα σημερινό, αναδεικνύοντας τον άγριο λυρισμό, τον βίαιο ερωτισμό, τον κολασμό της φωνής του μεγάλου καταραμένου.
Ο Πατ Αντρέα, μετά τη θαυμαστή εικονογράφηση της Αλίκης του Λιούις Κάρολ (2006), εμπνέεται από τα «Απαγορευμένα ποιήματα» και ζωγραφίζει (2008) δεκαεννιά εικόνες γεμάτες ερωτισμό και υποβολή. Έγχρωμα σχέδια και τέμπερες, ανάμεσα στο ρεαλισμό και το όνειρο, νοτισμένα από τον αισθησιασμό και την απειλή της ποίησης του «βασιλέα των ποιητών» (ο Ρεμπώ για τον Μπωντλαίρ).
