Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

6 Αυγ 2011

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΤΗΣ ΧΙΡΟΣΙΜΑ (KIZ ÇOCUĞU) NAZIM HIKMET



KIZ ÇOCUĞU - ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ (ΤΗΣ ΧΙΡΟΣΙΜΑ )

Ποίηση: Nazim Hikmet (Ναζίμ Χικμέτ)
Μουσική:Tahsin İncirci (Ταχσίν Ιντσιρτσί)

Τραγουδάει παίζοντας το παραδοσιακό όργανο της πατρίδας της η Τουρκάλα τραγουδίστρια και αρχιτέκτονας Sümeyra Çakır (Σουμεϊρά Τσακίρ).
(d. 25 Mayıs 1946, Edirne - ö. 5 Şubat 1990, Frankfurt )

Η Sümeyra Cakir γεννήθηκε στην Τουρκία (Edirne), στις 25 Μαΐου 1946 και πέθανε εξόριστη στη Γερμανία (Φρανκφούρτη), χτυπημένη από τον καρκίνο, στις 5 Φεβρουαρίου 1990.
"Η επαναστατική μου αποστολή είναι να ερμηνεύω προοδευτικά λαϊκά τραγούδια σύγχρονων προοδευτικών τραγουδοποιών.
Το ρεπερτόριό μου αποτελείται από τραγούδια που μιλούν για ελευθερία και δημοκρατία, για την αγάπη, για τους ανθρώπους και για τη ζωή, όπως επίσης από τραγούδια που μιλούν για τη φύση, τη γη και το μέλλον των ανθρώπων. Η καλλιτεχνική μου ευθύνη έγκειται όχι μόνο στο να μιλήσω για προοδευτικά μηνύματα αλλά και να ξυπνήσω συναισθήματα και να διαπαιδαγωγήσω."


Προλογίζει η Μαρία Δημητριάδη.

Η ηχογράφηση είναι ζωντανή από μπουάτ όπου εμφανίζονταν μαζί. (Δεκαετία του '70)
Είναι μια πολύ όμορφη μελοποίηση του γνωστού ποιήματος του Ναζίμ Χικμέτ που ερμηνεύει υπέροχα η Σουμεϊρά και αξίζει να υπάρχει. Όπως αξίζει να υπάρχει και η φωνή της αγαπημένης μας Μαίρης για να μένει ζωντανή στη μνήμη μας.

Χιροσίμα 6 Αυγούστου 1945. Ακριβώς πριν 66 χρόνια. Το κοριτσάκι από τη Χιροσίμα ήρθε και πάλι να χτυπήσει την πόρτα μας για να βάλουμε την υπογραφή μας, ώστε να μη σκοτώνονται πια τα παιδιά. Πάνε 66 χρόνια που πέθανε στη Χιροσίμα. Είναι ένα κοριτσάκι επτά χρονών...Δε μεγαλώνουν τα νεκρά παιδιά...

Η ελεύθερη απόδοση του ποιήματος , όπως την ακούμε από τη Μαίρη:

Εγώ χτύπησα την πόρτα σας
δεν μπορείτε να με δείτε
δε φαίνονται τα νεκρά παιδιά
Πάνε δέκα χρόνια που πέθανα στη Χιροσίμα
Είμαι ένα κοριτσάκι επτά χρονών
δε μεγαλώνουν τα νεκρά παιδιά
Εγώ χτύπησα την πόρτα σας
Βάλτε παρακαλώ την υπογραφή σας
για να μη σκοτώνονται πια τα παιδιά
και να τρώνε ζαχαρωτά και καραμέλες

KIZ ÇOCUĞU

Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.