“1. Είμαι άλφα χρονών κι Ευρωπαίος ως τη μέση
των Άλπεων ή των Πυρηναίων / το χιόνι μήτε που άγγιξα ποτέ
δεν υπάρχει ουτ’ ένας που να μ’ εκπροσωπεί
πόλεμος και ειρήνη μ’ έφαγαν από τις δυο μεριές
ό, τι απομένει αντέχει ακόμη / ως πότε / φίλοι
θα σηκώνουμε το αφορεσμένο παρελθόν
γιομάτο βασιλιάδες και υπηκόους
προσωπικά/ νιώθω σαν αποπλανημένο κυπαρίσσι
που δεν του ‘μεινε καν μια πλάκα τάφου
μόνον άδεια οικόπεδα κοτρόνια μάντρες
κι ο απαρηγόρητος βοριάς
χτυπώντας πέρα στα ψηλά τα τείχη των εργοστασίων
έγκλειστοι όλοι μας εκεί δουλεύουμε όπως
άλλοτε μέσα στην Ιστορία
τα / Επερχόμενα / χρόνια χυμένα θα ‘λεγες ακάθαρτο πετρέλαιο
που το βάλανε φωτιά / βοήθεια
Rintrah
roars and shakes/ his fires in the burden’ d’ air
δύστυχο καταμόναχο ένα μου / τι θ’ απογίνεις
θα σε φάνε από το πλάι πέντε- εξ μηδενικά
και πάει τετέλεσται / να τηνε από τώρα κιόλας
ντύνεται Μοίρα η Εξουσία και σου σφυράει
Ad libitum.”
*Οι παραπάνω στίχοι είναι το πρώτο μέρος από τα εφτά του
εκτενούς ποιήματος “Ad Libitum” που περιέχεται στη συλλογή του Ελύτη “Τρία
ποιήματα”.
