Του Γιώργου Κωστούλα
Μακάρι οι αναγνώστες να διαβάσουν το άρθρο ως ενιαίο κείμενο με το προηγούμενό μου: "Τζάμπα δούλευε, τζάμπα μην κάθεσαι".
(02/08/13). Ελπίζω έτσι να απαλυνθούν οι αντιρρήσεις της μερίδας των αναγνωστών που έχουν την, απολύτως σεβαστή, άποψη ότι με την ανεργία στα ύψη, κείμενα σαν το σημερινό είναι πολυτέλεια. Μήπως όμως δεν είναι;
Εν είδει συνδετικού κρίκου, μεταφέρω από το προηγούμενο τη φράση του Οδ. Ελύτη: "Κοντά στο μόχθο τους για τον επιούσιο, είναι περίεργο αλλά κάποτε ο άνθρωπος επιμένει και μοχθεί και για κάτι επιπλέον ακόμη. Όσο μάλιστα λιγότερο απαραίτητος μοιάζει ο λόγος που τον ωθεί, τόσο πιο ακατανόητο βρίσκουμε το φαινόμενο. Και ας είναι αυτό, ίσως, το μοναδικό γνώρισμα της ευγένειάς του".
Η συνέχεια εδώΜακάρι οι αναγνώστες να διαβάσουν το άρθρο ως ενιαίο κείμενο με το προηγούμενό μου: "Τζάμπα δούλευε, τζάμπα μην κάθεσαι".
(02/08/13). Ελπίζω έτσι να απαλυνθούν οι αντιρρήσεις της μερίδας των αναγνωστών που έχουν την, απολύτως σεβαστή, άποψη ότι με την ανεργία στα ύψη, κείμενα σαν το σημερινό είναι πολυτέλεια. Μήπως όμως δεν είναι;
Εν είδει συνδετικού κρίκου, μεταφέρω από το προηγούμενο τη φράση του Οδ. Ελύτη: "Κοντά στο μόχθο τους για τον επιούσιο, είναι περίεργο αλλά κάποτε ο άνθρωπος επιμένει και μοχθεί και για κάτι επιπλέον ακόμη. Όσο μάλιστα λιγότερο απαραίτητος μοιάζει ο λόγος που τον ωθεί, τόσο πιο ακατανόητο βρίσκουμε το φαινόμενο. Και ας είναι αυτό, ίσως, το μοναδικό γνώρισμα της ευγένειάς του".
