Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν και αρχίζουν να φεύγουν από την αγκαλιά των γονιών τους, γίνονται κομμάτι ενός μεγαλύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Αποκτούν φίλους, συμμαθητές και διαμορφώνουν σχέσεις. Ακριβώς όπως τα παιδιά μπουσουλάνε πριν περπατήσουν, και περπατάνε προτού μάθουν να τρέχουν, έτσι και στις κοινωνικές δεξιότητες, δείχνουν επίσης μια αναπτυξιακή ακολουθία. Τα παιδιά καθώς ωριμάζουν, αρχίζουν και κατανοούν καλύτερα τις κοινωνικές σχέσεις, και δίνουν το ανάλογο βάθος και νόημα σε αυτές.
Το κάθε παιδί έχει το δικό του ταμπεραμέντο και ως εκ τούτου, μερικά παιδιά απολαμβάνουν τις πολλές κοινωνικές δραστηριότητες, ενώ άλλα παιδιά προτιμούν λιγότερες. Ενώ οι κοινωνικές προτιμήσεις επηρεάζονται ως ένα βαθμό από γενετικούς παράγοντες, αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν “κοινωνική ικανότητα” είναι μια δεξιότητα που διδάσκεται, μαθαίνεται και βελτιώνεται.
Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη να είναι τα πιο δημοφιλή μέσα στην τάξη, στα αθλήματα ή στη γειτονιά, αλλά έχουν ανάγκη τις καλές κοινωνικές δεξιότητες. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που απορρίπτονται συνεχώς από τους συνομηλίκους τους, νιώθουν μοναξιά, έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και μπορεί να εμφανίσουν προβλήματα συμπεριφοράς.
Η συνέχεια εδώ
