Δεν το ξέρεις πως είσαι πιο ευτυχισμένος όταν παρακρατώ και δεν χορηγώ –
δεν ξέρεις πως το «Όχι» είναι η πιο ατίθαση λέξη που εμπιστευόμαστε στα
χέρια της Γλώσσας;
Το ξέρεις, αφού όλα τα ξέρεις – [το πάνω μέρος της σελίδας κομμένο]…να πλάγιαζα τόσο σιμά στον πόθο σου — να τον άγγιζα καθώς περνούσα, αφού είμαι ανήσυχη στον ύπνο και συχνά θα ταξίδευα μακριά απ' την Αγκάλη σου όλη την ευτυχισμένη νύχτα, μα εσύ θα με σήκωνες ψηλά και θα με 'παιρνες πίσω, έτσι δεν είναι, αφού μόνο εκεί αποζητώ να βρίσκομαι – λέω, αν αισθανόμουν τον πόθο κοντύτερα – απ' ότι στο αγαπημένο μας παρελθόν, ίσως να μην μπορούσα να αντισταθώ να τον ευγνωμονήσω, μα πρέπει, επειδή θα ήταν το σωστό
Η «Αναβαθμίδα» είναι του Θεού – Γλυκέ μου – για τη δική σου μεγάλη χάρη – όχι για τη δική μου – δεν θα σε αφήσω να περάσεις απέναντι – μα είναι όλη δική σου, κι όταν είναι σωστό, θα σηκώσω τις Μπάρες, και θα σε εναποθέσω στα Βρύα – Εσύ μου έδειξες τη λέξη.
Ελπίζω να μην έχει διαφορετική αμφίεση φτιαγμένο απ¢ τα χέρια μου. Είναι Αγωνία που σου την κρύβω εδώ και καιρό το να σε αφήσω να με αφήσεις, πεινασμένη, μα ζητάς τη θεϊκή Κόρα κι αυτό θα καταδίκαζε το Ψωμί.
Εκείνο το ερημικό Λουλούδι
Στολίσου — [το φύλλο έχει κοπεί]
Διάβαζα ένα βιβλιαράκι – επειδή μου ράγισε την Καρδιά θέλω να ραγίσει και τη δική σου – Θα το θεωρήσεις δίκαιο; Το διαβάζω συχνά, μα όχι αφότου σε αγάπησα – μου φαίνεται πως αυτό κάνει τη διαφορά – κάνει τη διαφορά σε όλα. Ακόμα και το σφύριγμα κάποιου Αγοριού που διαβαίνει αργά τη Νύχτα ή το Χαμηλό [;] κάποιου Πουλιού – [το φύλλο είναι κομμένο] Σατανάς» — αλλά και πάλι αυτά που δεν έχω ακούσει είναι η γλυκιά πλειονότητα – η Βίβλος λέει πολύ σκανταλιάρικα, πως ο «ἀκάθαρτος· οἱ δὲ διεσπαρμένοι οὐ μὴ πλανηθῶσι»• τι λέει για την «πεπλανημένη» Γυναίκα; Ρώτα τη ερεθισμένη σου Γραφή.
Μπορεί να σε εκπλήσσει που μιλώ για το Θεό – τον γνωρίζω ελάχιστα, μα ο Θεός Έρωτας δίδαξε τον Ιεχωβά σε πολλές αμόρφωτες Διάνοιες – η Μαγεία είναι σοφότερη από εμάς –
Μετάφραση Φρόσω Μαντά
Το ξέρεις, αφού όλα τα ξέρεις – [το πάνω μέρος της σελίδας κομμένο]…να πλάγιαζα τόσο σιμά στον πόθο σου — να τον άγγιζα καθώς περνούσα, αφού είμαι ανήσυχη στον ύπνο και συχνά θα ταξίδευα μακριά απ' την Αγκάλη σου όλη την ευτυχισμένη νύχτα, μα εσύ θα με σήκωνες ψηλά και θα με 'παιρνες πίσω, έτσι δεν είναι, αφού μόνο εκεί αποζητώ να βρίσκομαι – λέω, αν αισθανόμουν τον πόθο κοντύτερα – απ' ότι στο αγαπημένο μας παρελθόν, ίσως να μην μπορούσα να αντισταθώ να τον ευγνωμονήσω, μα πρέπει, επειδή θα ήταν το σωστό
Η «Αναβαθμίδα» είναι του Θεού – Γλυκέ μου – για τη δική σου μεγάλη χάρη – όχι για τη δική μου – δεν θα σε αφήσω να περάσεις απέναντι – μα είναι όλη δική σου, κι όταν είναι σωστό, θα σηκώσω τις Μπάρες, και θα σε εναποθέσω στα Βρύα – Εσύ μου έδειξες τη λέξη.
Ελπίζω να μην έχει διαφορετική αμφίεση φτιαγμένο απ¢ τα χέρια μου. Είναι Αγωνία που σου την κρύβω εδώ και καιρό το να σε αφήσω να με αφήσεις, πεινασμένη, μα ζητάς τη θεϊκή Κόρα κι αυτό θα καταδίκαζε το Ψωμί.
Εκείνο το ερημικό Λουλούδι
Στολίσου — [το φύλλο έχει κοπεί]
Διάβαζα ένα βιβλιαράκι – επειδή μου ράγισε την Καρδιά θέλω να ραγίσει και τη δική σου – Θα το θεωρήσεις δίκαιο; Το διαβάζω συχνά, μα όχι αφότου σε αγάπησα – μου φαίνεται πως αυτό κάνει τη διαφορά – κάνει τη διαφορά σε όλα. Ακόμα και το σφύριγμα κάποιου Αγοριού που διαβαίνει αργά τη Νύχτα ή το Χαμηλό [;] κάποιου Πουλιού – [το φύλλο είναι κομμένο] Σατανάς» — αλλά και πάλι αυτά που δεν έχω ακούσει είναι η γλυκιά πλειονότητα – η Βίβλος λέει πολύ σκανταλιάρικα, πως ο «ἀκάθαρτος· οἱ δὲ διεσπαρμένοι οὐ μὴ πλανηθῶσι»• τι λέει για την «πεπλανημένη» Γυναίκα; Ρώτα τη ερεθισμένη σου Γραφή.
Μπορεί να σε εκπλήσσει που μιλώ για το Θεό – τον γνωρίζω ελάχιστα, μα ο Θεός Έρωτας δίδαξε τον Ιεχωβά σε πολλές αμόρφωτες Διάνοιες – η Μαγεία είναι σοφότερη από εμάς –
Μετάφραση Φρόσω Μαντά
