«Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν»: ο στίχος του Μανώλη Ρασούλη μιλά για μια πραγματικότητα που διαχρονικά δεν αλλάζει. Αυτή η πραγματικότητα επικρατεί και στις ψυχιατρικές δομές της χώρας. Τι έχει αλλάξει από τη μαύρη περίοδο βασανιστηρίων στη Λέρο; «Επί της ουσίας, πρακτικά, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Στην Ελλάδα, το αίτημα για μεταρρύθμιση δεν υπήρξε ποτέ. Ήρθαν απ' έξω χρηματοδοτήσεις για να αλλάξει αυτή η συνθήκη μέσω προγραμμάτων, αλλά η Ελλάδα επέμεινε σε άρνηση της απορρόφησή τους. Άλλαξε μόνο η εξωτερική εικόνα» αναφέρει στο TPP ο ψυχίατρος, Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου.
Στοιβαγμένοι ασθενείς, δωμάτια απομόνωσης, κλειδαριές, ακινητοποίηση, λογική του φαρμάκου, όχι κοινοτική δουλειά, μηχανικές καθηλώσεις, μονόδρομος το ψυχοφάρμακο: είναι η εικόνα των συνθηκών στα ψυχιατρεία. «Σε άλλες χώρες, η νοσηλεία είναι η έσχατη λύση. Στην Ελλάδα αυτό δεν ισχύει κι αυτό φαίνεται από τον αριθμό των ακούσιων νοσηλειών, όπου το 65% των εισαγωγών είναι ακούσιες» αναφέρει.
Η συνέχεια του άρθρου εδώ
