Οι πολλοί προτιμούν τα έτοιμα σχήματα

 Αυτά είναι τα όσα μπόρεσα να εξακριβώσω για τα αρχαιότερα χρόνια. Είναι δύσκολο, όμως, να δώσει κανείς πίστη σ᾽ όλες τις πληροφορίες, γιατί οι άνθρωποι, όταν πρόκειται ακόμα και για τη δική τους πατρίδα, δέχονται αβασάνιστα τα όσα ακούνε για το παρελθόν. 

Η συνέχεια εδώ 

Ο Αριστοτέλης, οι αισθήσεις, η σοφία και τα πάθη

Κατά τον Αριστοτέλη η διερεύνηση των αισθήσεων σε μια μελέτη που αφορά την ψυχή κρίνεται επιβεβλημένη. Η ψυχή εκλαμβανόμενη ως εντελέχεια του σώματος είναι αδύνατο να αποσπαστεί από τις κύριες λειτουργίες του. Το δεδομένο του αδιάσπαστου ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή καταδεικνύει και το αδιαίρετο των λειτουργιών, αφού ούτε το ένα ούτε το άλλο υφίσταται καθ’ εαυτού. Από αυτή την άποψη, οι αισθήσεις ως σωματικό σύμπτωμα μπορούν να ερμηνευτούν μόνο μέσα στο πλαίσιο της ψυχικής συμμετοχής, όπως και αντιστρόφως, αν κανείς τις θεωρεί ψυχική λειτουργία, είναι αδύνατο να τις εξετάσει χωρίς τη σωματική παράμετρο.

Η συνέχεια εδώ 

Ολοκλήρωση ή απελπισία…

 

Φτάνεις σε μια ηλικία, ένα στάδιο ζωής, συνήθως κάπου μετά τα 50 ή 60, αφού έχεις βρει την ταυτότητά σου, τον εαυτό σου, έχεις σπουδάσει, έχεις βρει δουλειά κι έχεις πετύχει (ή έχεις πιάσει ταβάνι) στη καριέρα σου, έχεις (παρα)γνωρίσει το σεξ, έχεις βιώσει τον έρωτα και το πάθος, τη ηδονή και την υπέρβασή της, έχεις υποταχθεί στον και υπερβεί τον γάμο και (σαν μικρός Θεός παιδαγωγός) έχεις οδηγήσει παιδιά να πετάξουν λεύτερα έξω απ τη φωλιά, έχεις χωρίσει και μάλλον ξαναγαπήσει (τι επανεκκίνηση!), έχεις ασχοληθεί (ρομαντικά) κι απογοητευτεί (αηδιαστικά) με την πολιτική και την θρησκεία, έχεις (τι προνόμιο!) διαβάσει, ταξιδέψει, γράψει, ερευνήσει, καλλιτεχνήσει και προσωπικά εξελιχθεί, έχεις προσφέρει και πάρει αγάπη κι ομορφιά (ευτυχώς υπάρχουνε κι αυτά!) για να μην μακρυγορώ… έχεις καταλάβει, λίγο ή πολύ, πως λειτουργεί ο γήινος κόσμος κι οι άνθρωποί του και πόσο ίδια (ή και χειρότερα…) θα παραμείνουν κατά τη διάρκεια της ζωής σου παρά τις προσπάθειές σου (και ίσως κάθε σοφότερού σου) ως επαγγελματίας, γονιός, καλλιτέχνης, φιλόσοφος, εραστής, αγωνιστής ή ηγέτης…

Η συνέχεια εδώ 

Σωκράτης και Ζεν

 Ένας πολεμοχαρής σαμουράι, λέει ένα παλιό γιαπωνέζικο παραμύθι, κάποτε προκάλεσε ένα δάσκαλο του Ζεν να του εξηγήσει την έννοια του παράδεισου και  της κόλασης. Όμως ο μοναχός απάντησε με περιφρόνηση: «Δεν είσαι παρά ένας τιποτένιος -δεν μπορώ να χάνω τον καιρό μου με τους ομοίους σου!».

Η συνέχεια εδώ 

Ευαγγελία Βενιζελέα, Σημαδούρες

 Σημαδεμένη παιδιόθεν

στο αριστερό φρύδι
ακόμα αφρίζει το οξυζενέ
στην επουλωμένη πληγή

Ενήλική τομή
χαμηλά στην κοιλιά
χαμογελάει καθημερινά

Τρία σημάδια
σαν ασήμαντα φαίνονται
από ατσάλινες λεπίδες
απέσυραν το αλατοπίπερο

Οι σημαδούρες μου
είμαι εγώ
Δείξε τα σημάδια σου

Από τη συλλογή Όταν το Μ γίνεται Π