Ο Άκης Σακελλαρίου αναρωτιέται «γιατί στραγγαλίζουμε τα παιδιά μας με το πανεπιστήμιο»και αναζητά στοιχεία από τα διεθνή ευρωπαϊκά παιδαγωγικά συστήματα που θα μπορούσαμε να ενσωματώσουμε στο ελληνικό. Αναφέρεται, επίσης, με ζήλια στο Φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα έτσι όπως αποτυπώθηκε στην εκπομπή του Π. Τσίμα «Η δυστυχία να είσαι μαθητής» και επισημαίνει ότι η διαφορά αντιμετώπισης του Φιλανδού πολίτη στο κράτος του οφείλεται εν πολλοίς στο εκπαιδευτικό του σύστημα.
Το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί σημείο αναφοράς, διότι μετά από χρόνια εκπαιδευτικών πειραμάτων κατέληξε σε κάποιες βασικές παραδοχές: δίνει έμφαση στη γνώση και όχι στην εξέταση. Προσπαθεί να εφαρμόσει ευρηματικές και ενδιαφέρουσες εφαρμογές για την πρακτική εμπέδωση της γνώσης. Προσφέρει απόλυτη ισότητα ευκαιριών και ευρύτατη ελευθερία επιλογής μαθημάτων στους μαθητές. Και επιλέγει τους καλύτερους για να διδάξουν στα σχολεία.
Ο Πρύτανης της Παιδαγωγικής Σχολής του Ελσίνκι, είχε επισημάνει στην εν λόγω εκπομπή ότι «…Στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη η ύλη που διδάσκεται, και είναι πολλές οι ώρες διδασκαλίας. Έχει όμως αποτέλεσμα; Βελτιώνεται το επίπεδο των μαθητών; Υπάρχει κάποια έρευνα που να αποδεικνύει ότι όλα αυτά που διδάσκονται οι μαθητές είναι απαραίτητα;»
Προχθές η Βουλή κύρωσε το Νομοσχέδιο που προβλέπει την επανίδρυση του θεσμού των Πειραματικών Σχολείων και τη μετατροπή τους σε Πρότυπα-Πειραματικά. Οι προθέσεις είναι, δίχως αμφιβολία, καλές: Επανεισάγεται ένας θεσμός εναρμονισμένος με στοιχεία της σύγχρονης εποχής, που εισηγείται τη δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου σχολείων συνδεδεμένων με πανεπιστημιακά ιδρύματα, καθιερώνει τη συστηματική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών, και στοχεύει στην πρακτική εφαρμογή εννοιών όπως η καινοτομία, η έρευνα, ο εκπαιδευτικός πειραματισμός και η αριστεία.
Τα Πειραματικά Σχολεία μπορούν να αποτελέσουν καταλύτες θετικών διεργασιών στους κόλπους της ελληνικής Παιδείας γιατί η ίδια η φύση τους το επιτρέπει: μπορούν να εφαρμόσουν πειραματικά νέες και εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας, να μετατραπούν σε εστίες προβληματισμού και αξιολόγησης της μαθησιακής διαδικασίας και να αποτελέσουν πόλους έλξης των πιο ικανών εκπαιδευτικών με διάθεση ουσιαστικής προσφοράς. Περισσότερο από όλα πάντως, πρέπει να σηματοδοτήσουν το περάσμα σε μια νέα, τολμηρή και εξωστρεφή εποχή της ελληνικής Παιδείας.
Στη χώρα των χαμένων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων θα προσθέσουμε άλλη μια, αν δεν αντιμετωπίσουμε τη συγκυρία αυτή ως ευκαιρία για τη δημιουργία ενός πραγματικά προοδευτικού θεσμού. Με ανατρεπτικές και τολμηρές μεθόδους διδασκαλίας. Με αξιοκρατική επιλογή των διδασκόντων. Με έμφαση στις νέες τεχνολογίες και στην καινοτομία. Με ευελιξία και ελευθερία στον καθορισμό του προγράμματος σπουδών. Και με τα μάτια ανοιχτά στον υπόλοιπο κόσμο. Μακριά από φοβικά σύνδρομα και συμπλεγματικές ιδεοληψίες.
Η επιτυχία του θεσμού των Πειραματικών Σχολείων είναι ένα στοίχημα που η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να κερδίσει γιατί, σε συμβολικό επίπεδο, θα αποτελέσει μια νίκη των δυνάμεων της κίνησης απέναντι στις δυνάμεις της ακινησίας, και σε ουσιαστικό επίπεδο θα αναδείξει την υπεροχή της καινοτομίας και της φαντασίας στη γνώση απέναντι στην εσωστρέφεια και την αδράνεια. Το ζητούμενο είναι η υπεραξία αυτή που θα δημιουργηθεί να μετακυλίσει στο υπόλοιπο εκπαιδευτικό σύστημα, και να βελτιώσει άμεσα το ελληνικό σχολείο.
Γιατί το πρόβλημα της χώρας, περισσότερο από οικονομικό και πολιτικό, είναι πρωτίστως πολιτισμικό.-
Του Απόστολου Μαγγηριάδη
Πηγή: aixmi.gr
