ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ, ROBERT DESNOS

Στη νύχτα μέσα υπάρχουν φυσικά τα επτά θαύματα
του κόσμου και το μεγαλείο και το τραγικό και η χάρις.
Εκεί μέσα τα δάση εναντιώνονται εν συγχύσει
με πλάσματα του θρύλου κρυμμένα στις λαγκάδες.

Υπάρχεις εσύ.

Στη νύχτα μέσα υπάρχει του περιπατητή το βήμα
κι αυτό του δολοφόνου κι αυτό του χωροφύλακα
και του φανοστάτη το φως
κι εκείνο του φαναριού που ’χουνε οι ρακοσυλλέκτες.

Υπάρχεις εσύ.

Στη νύχτα μέσα περνούν τα τραίνα και τα πλοία
και ο αντικατοπτρισμός των χωρών που ξημερώνει.
Του λυκόφωτος οι έσχατες πνοές
και οι πρώτες της αυγής φρικιάσεις.

Υπάρχεις εσύ.

Ένας σκοπός στο πιάνο, μιά έκλαμψη φωνής.
Μιά πόρτα χτυπάει. Ένα ρολόι.
Και όχι μόνο τα όντα και τα πράγματα και
ο υλικός τους θόρυβος.
Αλλά και εγώ που κυνηγώ τον εαυτό μου
και που τον ξεπερνάω ακαταπαύστως.
Είσαι εσύ, της θυσίας το ολοκαύτωμα,

εσύ που εγώ περιμένω.

Πότε-πότε γεννιούνται κάτι μορφές μυστήριες
επ’ ευκαιρία του ύπνου και ύστερα χάνονται.
Όποτε κλείνω τα μάτια,
ανθοφορίες κάνουν την εμφάνισή τους φωσφορίζουσες
και μαραίνονται και ξαναγεννιούνται
σάμπως τίποτα πυροτεχνήματα ένσαρκα.
Άγνωστοι τόποι που τους διασχίζω με συντροφιά μου
διάφορα πλάσματα.
Υπάρχεις εσύ το δίχως άλλο, ω πανέμορφη

και διακριτική μου κατάσκοπε.

Και η ψηλαφητή ψυχή της διάρκειας.
Και τ’ αρώματα τ’ ουρανού και τ’ αστέρια
και το λαλητό του κόκορα εδώ και 2000 χρόνια
και η στριγκλιά του παγωνιού στα φλεγόμενα πάρκα

και τα φιλιά.

Χέρια που σφίγγονται αδέξια σ’ ένα φως μέσα αχνό
και άξονες που τρίζουν σε δρόμους που σε πετρώνουν
σα μέδουσες.
Υπάρχεις το δίχως άλλο εσύ, εσύ που δεν γνωρίζω

που αντίθετα γνωρίζω.

Αλλά εσύ, παρούσα στα όνειρά μου,
επιμένεις ν’ αφήνεσαι να σε μαντεύουν δίχως
να εμφανίζεσαι.
Εσύ, εσύ που μένεις ανεξείκαστη

στην πραγματικότητα μέσα και στ΄ όνειρο.

Εσύ που μου ανήκεις απ’ τη θέλησή μου
να σε κατέχω αυταπατώμενος
και που δεν πλησιάζεις το πρόσωπό σου στο δικό μου
παρά μόνο τα μάτια τα κλειστά μου τόσο στ΄ όνειρο

όσο και στην πραγματικότητα.

Εσύ που πας πέρα από μιάν εύκολη ρητορική
όπου το κύμα πεθαίνει στο γιαλό
ή όπου η κουρούνα πετάει στα ερειπωμένα εργοστάσια

ή όπου το ξύλο σαπίζει σκάζοντας μες στο λιοπύρι.

Εσύ που είσαι των ονείρων μου η βάση
και που ταράσσεις το πνεύμα μου,
όταν σφύζει από μεταμορφώσεις,
και που μου αφήνεις το γάντι σου,
όποτε φιλάω το χέρι σου.
Στη νύχτα μέσα υπάρχουνε τ’ άστρα
και η ερεβώδης της θάλασσας κίνηση,
υπάρχουν ποταμοί, δάση, πόλεις, χόρτα,
υπάρχουν πνεύμονες σ’ εκατομμύρια

και εκατομμύρια όντα.

Στη νύχτα μέσα υπάρχουν τα θαύματα του κόσμου.
Στη νύχτα μέσα δεν υπάρχουνε φύλακες άγγελοι,
αλλά υπάρχει ο ύπνος.
Στη νύχτα μέσα υπάρχεις εσύ.Όπως επίσης και μες στην ημέρα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής