Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

15 Ιουν 2012

Μικρό κορίτσι με τα μαύρα μάτια, ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΚΑΝΤΖΗΣ


Μικρό κορίτσι με τα μαύρα μάτια και τα σγουρά
μαλλιά   ξέρω τον φόβο που σαν αράχνη γνέθει
το νήμα του σφιχτά στα χέρια    στα πόδια   στον
λαιμό   σαν βγάζει ο ουρανός νύχια γαμψά και με φωτιές
τον ύπνο μας στοιχειώνει   Θυμάμαι κάμαρες μ' όλα τα
φώτα τους σβηστά   μπλε κόλλες τετραδίου στα παρά-
θυρα   κι ένα κερί στη μέση να το κοιτάζουν οι μεγάλοι
σκεφτικοί   σαν την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία

Θα μεγαλώσεις κι οι δάσκαλοι θα σου τα πουν   σ' άλλους
καιρούς καλύτερους της νέας σου πατρίδας  
Οι εφιάλτες θα διπλώσουν τα φτερά τις Χίλιες και
μιά Νύχτες πια να ζήσεις   κι έτσι ν' ανθίζεις (μ' όλα
τα παιδιά)   σαν ακριβό λουλούδι της ερήμου   Είθε
λοιπόν   τούτα τα λόγια μου να δεις στης γλώσσας σου
ζωγραφισμένα τα πλουμιστά πουλιά και χάρτινα
βαρκάκια   που   μια φορά κι έναν καιρό   στον ουρανό
μ' ανέβαζαν   ή   πέρα στου Νείλου με φέρναν τα
νερά   κει που κοιμούνται οι βασιλιάδες   Τούτα τα λό-
για κάποτε να φθάσουν ώς εσένα   (τάχα πως έπραξα
κάτι κι εγώ στις ώρες της οδύνης)   Μα   τώρα

Τα δύσκολα μπροστά και θέλω να σου κρατώ το χέρι
να σου μιλώ   μη νοιώθεις μόνη   Ασε με να σου μιλώ
που κανέναν δεν έχω να μ' ακούσει   Ξέρεις   εδώ
τρέχουν αλλόφρονες οι άνθρωποι ολημέρα   Και
συλλέγουν   Δεν βάζει ο νους σου τι: Επιπλα συσκευές
εργαλεία   μυριάδες αντικείμενα   μικρά-μεγάλα
σε κουτιά   Ρούχα παπούτσια κουρέλια   όλα σε
κουτιά   (δεν τ' ανοίγουν ποτέ - δεν θυμούνται γιατί τ'
αγόρασαν)   Απ' τα παράθυρα αιωρούνται τα πράγματα
τις νύχτες λουσμένα στο φως των προβολέων   Δεν
έχουν χώρο να κοιμηθούν οι άνθρωποι   χρόνο να
μιλήσουν   ούτε ν' αγαπηθούν   Γιατί βεβαίως

Ετσι κελεύουν οι Γραμματείς της εξουσίας   μικρέμποροι
ραδιουργοί που χειρίζονται τις τύχες
μας   Φορούν αυτοί ενδύματα πολυτελή των Φαρισαίων
και φέρουν σφραγιδόλιθους στο μεσιανό το
δάχτυλο   Κατέχουν δε την τέχνη της πομφόλυγος: Σε
ψηλά βγαίνουν μπαλκόνια και τραυλίζουν εκβάλλοντας
από το στόμα σαπουνόφουσκες χρωματι-
στές   Κάποιοι (πιο ρητορικοί) και σερπαντίνες   που
να νομίζεις πως κάθε μέρα είν' ο καρνάβαλος   η γελαστή
Αποκριά [...]

Απόσπασμα από την ποιητική σύνθεση Ωδή στο νέο Μεσολόγγι,
Eκδόσεις Αρμός 2009