Η
χειραψία σε δόση σωστή
Με
αρχικά εγκάρδια
Σε
ξύλινη λαβή χαραγμένα
Κι
άρωμα πορφυρό
Όπου
η μνήμη του αίματος πυκνώνει
Δωροδοκία
ανθέων γενναία
Στην
υγειά σου
Εύθραυστο
το κενό μου υψώνω
Είναι
πιο εύκολο εκεί να βρεθούμε
Πάνω
απ’ το ύψος των ματιών
Το
τοπίο ακίνδυνο
Όταν
δεν έχει παιδιά
Nα
κυνηγούν πεταλούδες
Και
μιλάς ... και σωπαίνεις
Και
μιλάς και σωπαίνεις
Έγκλειστη
κάθε φορά
Στο
ίδιο βυσσινί φόρεμα
Κι
ό,τι είχα αρχίσει
Ν’
αγνοώ
Τις
συμπτώσεις
