Πολλά χωρία, τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια, παρουσιάζουν
ρητά τούς δισταγμούς των ηρώων. Τούς δείχνουν τη στιγμή τής μάχης να
αντιπαραθέτουν μέσα τους αντιφατικά πράγματα, αυτό, που θα ονομάσει
αργότερα ο Πλάτων «διάλογο ψυχής με τον εαυτό της». Ο Όμηρος
χρησιμοποιεί π.χ. την έκφραση «δίχα θυμόν ἔχειν», προκειμένου να
περιγράψει το πνεύμα τού ήρωα, που αμφιταλαντεύεται μεταξύ δυο
αντιφατικών θέσεων (βλ. Οδ. π 73, που επαναλαβάνεται ελαφρώς
παραλλαγμένο στην τ 524). Και η λήψη τής απόφασης συνδέεται άρρηκτα με
μια ρητή ενδοσκόπηση, με τον έλεγχο των υπέρ και των κατά, των κινήτρων,
που οδηγούν τον ήρωα στην πράξη ή στην αδράνεια. Όλα αυτά είναι
απολύτως εμφανή σε όλη την έκταση των επών.
