Έμιλυ Ντίκινσον. Επιστολή 868 προς τη Σούζαν Γκίλμπερτ, αρχές Οκτωβρίου 1883

Αγαπημένη Σου –
    Το Όραμα της Αθάνατης Ζωής εκπληρώθηκε –
    Τελικά πόσο απλά έρχεται η Βαθεία Αντίληψη! ὁ ἐπὶ τόπον Πλέων  κι όχι η Θάλασσα, ανακαλύπτουμε πως μας αποσβολώνει.
    Ο Γκίλμπερτ αγαλλίαζε στα Μυστικά –
    Η Ζωή του μ' αυτά λαχάνιαζε – Με τι φοβέρα Φωτός, κραύγαζε «Μην το πεις, Θεία Έμιλυ!» Τώρα ο αναληφθείς Συμπαίκτης μου οφείλει να καθοδηγήσει εμένα. Δείξε μας, πολυλογά Μέντορα, την Οδό προς εσέ και μόνο!
     Μίζερη στιγμή δεν έζησε – γεμάτη Θεία Δώρα η Ζωή του – τα Παιχνίδια του πιο ξέφρενα απ' του Δερβίση ήτανε –
    Τούτο το πλάσμα Χάση δεν ήτανε – Ταξίδευε απ' τη Φέξη –
    Τέτοιο ζύγιασμα των φτερών, δεν έδυσε ποτέ –
    Τον βλέπω στ' Άστρο, και συναπαντώ τη γλυκιά του γρηγοράδα σ' όλα τα πετούμενα – Σάλπιγγα η Ζωή του, που ξελαρυγγιάζεται ως να σβήσει, Ηχώ η Ελεγεία του – έκσταση το Θρηνητικό του Άσμα –
    Χάραμα και Μεσημβρία μαζί.
    Για ποιο λόγο να περιμένει, αδικημένος μόνο απ´ τη Νύχτα, που σε μας την άφησε –
    Δίχως κανένα στοχασμό, ο μικρός μας Αίας μετρά σπιθαμή προς σπιθαμή το σύμπαν –
 
                                         Πέρνα στο Ραντεβού σου με το Φως,
                                         Δίχως λαβωματιά εσύ λαβωμένοι εμείς –
                                         Τσαλαβουτάμε αργά προς το Μυστήριο
                                         Που εσύ δρασκέλισες με μιας!
                                                                                                                               Έμιλυ.

Μετάφραση: Φρόσω Μαντά