Όταν ο πλατωνικός Σωκράτης συστήνει με τους φίλους του την ιδανική πολιτεία, ξεκινάει από την αρχή. Ένα «πέπλο της άγνοιας» καλύπτει τις προηγούμενες προσπάθειες ίδρυσης πόλεων και, με τη βοήθεια των φίλων του, ο Αθηναίος φιλόσοφος θα ταξινομήσει τα αναγκαία για τη ζωή των πολλών. Η αυτάρκεια περιλαμβάνει κατ’ αρχάς την εξασφάλιση τροφής που είναι η προϋπόθεση της ζωής και της. Ακολουθούν η κατοικία και η ενδυμασία. Ο καταμερισμός της εργασίας αποδεικνύεται επιτακτικός, ενώ προκύπτουν συνεχώς νέες ανάγκες που θα απαλλάξουν τους πολίτες από περιττές ασχολίες και θα τους βοηθήσουν να επικεντρωθούν ο καθένας στο έργο του. Για παράδειγμα, ο γεωργός δεν θα κατασκευάσει μόνος τα εργαλεία του, το ίδιο και τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Θα χρειαστούν οικοδόμοι, ξυλουργοί, υποδηματοποιοί αλλά και έμποροι και μεταπράτες (κάπηλοι). Τελευταίοι αναφέρονται οι «μισθωτοί», όσοι δηλαδή προσφέρουν τη σωματική τους ρώμη έναντι μισθού. «Τώρα λοιπόν Αδείμαντε έχει αυξηθεί αρκετά η πόλη ώστε να είναι τέλεια;», ρωτάει ο Σωκράτης, για να συνεχίσει: «Και πού βρίσκεται η δικαιοσύνη ή η αδικία;».
Η συνέχεια εδώ
