Ύστερα από πολλά χρόνια δουλειάς με νευρωτικούς ασθενείς, ο Φρόυντ
είχε καταλάβει πως η προσωπική ζωή των ανθρώπων συχνά καταρρέει και
διαλύεται όχι μετά από μια αποτυχία αλλά, παραδόξως, μετά από έναν
θρίαμβο. Σε ένα κλασικό δοκίμιό του ο Φρόυντ προσπάθησε να εξηγήσει τους
κινδύνους της επιτυχίας:
